kpss

herşey sınavda gözetmene kimlik yerine müze kartımı göstermemle başladı.

ne iyi yaptık biz..

günün unutulmaz diyologunu aşağıya not ediyorum;
l: burası kiralık mı?
nr39:evet
l: kaç para?
nr39: 3100 ytl
l: ucuzmuş
nr39: üst kat ofis, alt kat atölye en üst kat ipek hanımın evi.
l: ipek hanımı çok beğendik başarılarının devamı diliyoruz.
lz: biz zaten sık sık uğrarız artık.

lula ben bir numara küçük o güzel ayakkabıyı ayağıma sığdırmaya çalışırken bir şeyleri kaçırmış olabilirim sen düzelt diyalogu gerekiiyorsa cnm:)

şımar şımarabildiğin kadar

i wish it belongs to me

lulapark

varmış gibi yapan benmişim

metres benim üvey kızım. hep biraz daha az, biraz daha eksik sevdiğim. gözüne çapak kaçtığında "ne sevimlisin" değil de, "hadi git yıka yüzünü" dediğim.. beni ayrımcı kılan... beni bir diğerini daha çok sevdiğime inandıran. beni bana anlatmaya yeltenen. elleri ince ve uzun, ayakları bakımlı ve beyaz. hep benden iyi duran ama benim olduğunu unutan. istersem silerim diye tehdit ettiğim ama bütün bunlara omzunu silken, gösterişten başı dönen. evde başka sokakta başka duran. adının önüne anlamsız sıfatlar koyan.. beyaz tişörtün içine siyah çamaşır giyen.. çirkinliğini kapatmak için güzelmiş gibi yapan, aptallığını kapatmak için akıllıymış gibi yapan, soğukluğunu kapatmak için sıcakmış gibi yapan..

hep "mış" gibi yapan işte..

benim canım sıkkın aslen. bunun ne metresle ne de hamile kadınlarla ilgisi var. benim canım sıkkın ve üşüyorum.. iyi olmak istiyorum hep, ama hiç beceremiyorum.

en gusel şairler anlatır

istanbul rüzgar rüzgar sevdiğim
kah bir lodos, denizden esen
ılık mı ılık
kah ustura gibi deli bir poyraz
bırak saçlarını rüzgarına istanbulun
bu şehirde aşksız ve rüzgarsız yaşanmaz...


...diyor şair